یا خیر حبیبٍ و محبوب...
ای کسی که وقتی دوست های جدید پیدا می کنم
باز هم دوستم داری
و منتظرم می مانی...
.............
فقط می خواستم صدایت کنم.... همین...
پی نوشت :
- نوشتن این پست دلیلی داشت که من میدونم و خدام
- امروز بعد از ظهر توفیق شد با یکی از رفقا رفته بودیم بهشت حضرت زهرا سلام الله علیها ، این رفیقم چند سالی تهران نبود و قدیما پارکاب هر هفته بهشت بود . سر مزار شهید آوینی به دور و برش نگاه میکرد و گریه می کرد ، با خودم می گفتم :
آدم باید قدردان باشه
گاهی نعمت پیش ماست اما حواسمون نیست
چه روزهای خوبی تو زندگی ماها میان و میرن و اگر خوب استفاده نکنیم از دستمون میرن